Hicham Hamoujan

Etorkizun hobearen bila

Hicham dut izena. 27 urteko marokoar gaztea naiz. Lau urte dira Barakaldora iritsi nintzela niretzat eta nire familiarentzat etorkizun hobea bilatzen saiatzeko. Lehen hilabeteak oso gogorrak izan ziren. Kalean bizi eta paperik gabe ezinezkoa da lana aurkitzea. Zazpi hilabete inguru eman nituen kalean lo egiten. Gogoan dut konfinamenduan berrogeita hamar pertsona baino gehiago bizi ginela Barakaldoko kiroldegian. Kalean bizi nintzela ezagutu nuen Agharas elkartea; aisialdiko jardueretan parte hartzen nuen, afarietara joaten nintzen, hizkuntza-bikote bat jarri zidaten... Agharas-ek laguntza materiala eta emozionala ematen zidan, nire egoera ahazten laguntzen zidana. Azkenean kaletik irten nintzenean, ni neu hasi nintzen Agharas-en boluntario gisa parte hartzen, hirira heltzen zen jende berriari laguntzeko. Afarien, txangoen eta gitarra klaseen antolakuntzan parte hartzen zuen. Denborarekin, 'Agharasen bidean' izeneko musika taldea osatu genuen. Konfinamenduan, Aritz gure laguna gitarra jotzera joaten zen egun batzuetan, konfinamendua eramangarriagoa egiteko. Une horretatik aurrera, pertsona talde batek gitarra ikastaro bat sortzea erabaki genuen, hilabeteetan zehar egin genuena. Horrela, hainbat entseguren ondoren, musika taldea sortu zen, kultura trukea sustatzeko (abestiak gaztelaniaz, euskaraz, amazigh eta arabieraz abesten ditugu) eta jatorri ezberdineko pertsonak komunitatera hurbiltzeko.

Agharas-en koordinazio-taldean ere parte hartzen dut, eta elkarteko ordezkaria naiz Gazteriaren Euskal Kontseiluan, bizikidetzaren eta bakearen batzordean parte hartuz. Pirinioez gaindiko Foroan ere parte hartu nuen, Hondarribiko mugaren bi aldeetako beste gazte batzuekin batera.

Agharas-ek aukera eman dit nire bizitzako unerik zailenean beste pertsona batzuek niri emandakoaren zati bat itzultzeko. Sareak, parte-hartze soziala, nortasun kolektiboa... eskaini dizkit. Ia ezer ez!